สิ่งหนึ่งที่อาร์ตสังเกตเห็นเป็นปกติ หลังจากการพูดคุยกับผู้ที่เข้ามาปรึกษาก็คือ...ใจที่เบาลง
หลายๆ เคสในช่วงนี้ มันชัดเจนมากว่า สถานการณ์และสภาพแวดล้อมของเค้ามันไม่ได้เปลี่ยนไป เกือบทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม มีเพียงแต่ "ใจ" ของผู้ที่เข้ามาปรึกษานั้นเปลี่ยนไป
สิ่งที่น่าสังเกตคือ การที่ใจของผู้ที่เข้ามาปรึกษาเบาลงอย่างมีสาระสำคัญ มันไม่ใช่เพียงการยอมรับสถานการณ์ หรือยอมรับในการกระทำของผู้อื่น แต่สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นและให้ผลลัพธ์ที่ชัดเจนต่อใจมากๆ ก็คือ "การยอมรับตัวเอง"
“การยอมรับตัวเอง” ในที่นี้ ไม่ได้แปลว่าเราจะไม่พัฒนาหรือเปลี่ยนแปลงอะไรเลย มันไม่ใช่แค่ยอมรับแล้วก็ปล่อยปละละเลยหรือกล่าวโทษตัวเอง แต่เป็น การยอมรับตัวเองตามความเป็นจริง ณ ขณะนั้น เป็นการที่เราตระหนักรู้และยอมรับว่าเรารู้สึกอะไรอยู่ คิดกับตัวเองยังไง มองตัวเองแบบไหนจริงๆ รวมถึงการยอมรับทั้งข้อดีและข้อเสียของตัวเอง ณ จุดที่ยืน
อาร์ตเชื่อว่าจุดเริ่มของวิชาใจเบา คือ "การยอมรับตัวเอง" การมองเห็นตามความเป็นจริง ไม่คิดลบสุดโต่งที่ทำให้ใจแบกอะไรหนักจนเกินไป ไม่มโนภาพสวยจนเกินจริงที่จะหลอกตัวเองอยู่กับโลกในจินตนาการตลอดเวลา
และที่สำคัญคือ...การหันกลับเข้ามาดูที่ใจตัวเอง
มันคงจะง่ายกว่าที่เราจะชี้ออก แต่การชี้เข้าหาตัวเอง มันจะช่วยทำให้เราแข็งแรงจากภายใน และเมื่อเราแข็งแรงขึ้นจากภายใน อะไรๆ ก็จะเข้ามากระทบใจเราได้ยากขึ้นกว่าเดิม
วันนี้ เรารู้สึกต่อตัวเองยังไง คิดกับตัวเองอย่างไร มีมุมมองแบบไหนกับตัวเอง
เรายอมรับตัวเองในสิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เรามี สิ่งที่เราทำอยู่หรือเปล่า
เรากำลังตัดสินหรือโหดร้ายกับตัวเองเกินความเป็นจริงอยู่หรือไม่?
ลองสังเกตตัวเอง และฝึกวิชานี้ไปด้วยกันดูนะคะ.
มาเรียนรู้เติบโตไปด้วยกันนะคะ
อาร์ต
